انتگرال ریمان-اشتیل یس
چشم انداز: ابتدا انتگرال ریمان-اشتیل یس را تعریف کرده ، سپس با ذکر چند مثال مطلب را روشن می کنیم. پس از آن رابطه ی بین دو تابع انتگرال پذیر f و g بر یک بازه ی بسته مشترک و مجموع آن ها را بررسی کرده و سرانجام خواهیم دید که اگر تابعی بر بازه ی بسته ای دارای انتگرال ریمان-اشتیل یس باشد ، بر هر زیر بازه ی بسته ی آن نیز دارای انتگرال ریمان-اشتیل خواهد بود. پس....
تعریف۱۰-۲: اگر f و a روی بازه ی تعریف شده و کراندار باشند و
افرازی از آن بازه باشد،
در این صورت برای هر مجموع ریمان-اشتیل یس تابع f نسبت به a را بر بازه ی
به صورت زیر تعریف می کنیم:
تعریف2-2: گوییم تابع f نسبت به a بر بازه ی دارای انتگرال ریمان-اشتیل یس است و می نویسیم
بر بازه ی
هرگاه عددی مانند A موجود باشد به طوری که برای هر e<0 ، افرازی مانند
موجود باشد که برای هر افراز ِ P که ظریفتر از
باشد، داشته باشیم
چنین Aیی در صورت وجود یکتاست و با نماد نشان می دهیم. f را تابع انتگرالده و a را تابع انتگرال گیر می نامند.
مثال۱-۲: فرض کنید و تابع f بر بازه ی
به صورت زیر تعریف شده باشد
در این صورت با فرض A=1 و اگر
انتخاب شود داریم
همچنین در این حالت اگر P افرازی ظریفتر از با شرط
باشد خواهیم داشت
بنابراین
و بعلاوه اگرباشد داریم
یعنی
پس . یعنی f نسبت به a بر بازه ی [0,1] دارای انتگرال ریمان-اشتیل یس خواهد بود و
.
مثال 2-2 : اگر و
بر بازه ی
باشند. فرض کنیم
، در این صورت برای هر افراز
افراز
را می سازیم .( افرازP ظریفتر از
است). اگر فرض کنیم
داریم
لذا برای هر عدد حقیقی A نمی توان دو رابطه ی و
را داشت زیرا در این صورت
یعنی 2<1 که تناقض آشکاریست. پس افراز P ظریفتر از هست که
پس بر بازه ی
.
مثال ۳-۲: و
در این صورت
بر بازه ی [0,1] . زیرا با فرض A=1 ، برای هر e>0 ،
را افرازی دلخواه از [0,1] می گیریم . اگر P افرازی ظریفتر از
بر بازه ی [0,1] باشد، داریم
ولذا
پس و
.
ادامه دارد.....