۴. ترکیب شرطی-conditional «
» :
ترکیب شرطی را با یک مثال توضیح می دهیم. اگر p گزاره ی « استاد نمی آید » و q گزاره ی « کلاس تشکیل نمی شود » باشد، گزاره ی p
q به صورت « اگر استاد نیاید آنگاه کلاس تشکیل نمی شود » خواهد بود. پس گزاره ی p
qبه مفهوم « اگر p آنگاه q » خواهد بود. در گزاره ی شرطی « p
q » ، به p مقدم و به q تالی گویند. همچنین p را شرط کافی برای q و q را شرط لازم برای p گویند
چنانچه از جدول ارزشی زیر پیداست ، گزاره ی شرطی « p
q » تنها در صورتی نادرست است که مقدم درست و تالی نادرست باشد. در دیگر حالات گزاره ارزش درستی دارد.
p
q
q
p
T
F
T
T
T
F
T
F
T
T
F
F
جدول ۴
آیا می دانید انگیزه ی این تعریف چیست؟
شما چه موقع احساس می کنید که گزاره ی p
q نفی شده است؟ بله ، این گزاره در صورتی نفی می شود که استاد نیاید ( p درست باشد ) ولی کلاس تشکیل شود( q نادرست باشد) و در هر حالت دیگر گزاره درست است. دقت کنید که در زبان عادی ( گفتگوی روزانه) گزاره شرطی p
q به این مفهوم است که اگر p درست باشد ، آنگاه q درست است. و حالتی که p نادرست باشد در زبان عادی بررسی نمی شود. اما در زبان صوری ، منطق دانان خواستار تعیین ارزش گزاره ی شرطی در تمام حالات هستند. اصطلاحا ً در حالت هایی که مقدم نادرست و تالی درست باشد ، گوییم گزاره به انتفای مقدم درست است. آنچه در این تعریف آمده است، مورد توافق تمامی منطقیون است.
نکته ۱ : در بعضی کتاب ها گزاره ی شرطی p q را به صورت
تعریف می کنند ، زیرا جدول ارزشی آن ها یکسان است.
|
|
q~ |
q |
P |
T F T T |
F T F F |
F T F T |
T F T F |
T T F F |
جدول ۵
ممنون که ساده ، بیان کردید !!
ممنون