گزاره « Proposition »
اولین مفهومی که در منطق دو ارزشی با آن برخورد می کنیم، « گزاره » است. برای ما « گزاره » جمله ای خبریست که یا درست باشد یا نادرست. یک « گزاره » در آن واحد هیچ گاه نمی تواند هم درست باشد ، هم نادرست. ممکن است تعیین درستی یا نادرستی یک گزاره برای ما مقدور نباشد. لازم نیست بدانیم یک گزاره ، درست است یا نادرست، بلکه کافی است مطمئن شویم دارای یکی از این دو ارزش است.
با مثال های زیر این مفهوم را بهتر درک خواهیم کرد :
الف : ۲ عددی فرد است.
ب : ۲+۱برابر ۳ است.
ج : امروز دوشنبه است .
د : تمامی اعداد اول فردند.
ه : صد و پنحمین رقم اعشاری p ، ۷ است.
و : درخت کاج ، ۶۰ سال عمر می کند.
تمامی جمله های بالا گزاره اند، چون خبری را اعلام میکنند که درست یا نادرست است. گزاره های « الف » و« د » نادرست و گزاره ی « ب » درست هستند . گزاره ی « ج » به روزی که گزاره بیان می شود بستگی دارد . ارزش گزاره های « ه » و « و » فعلا ً بر ما روشن نیست و پس از تحقیق روشن خواهد شد.
عبارت های زیر گزاره نیستند :
الف : دست شما درد نکند.
ب : حال شما چه طور است؟
ج : به امید دیدار!
د : وقت به خیر ....
گزاره ها به دو گروه « ساده » و « مرکب » تقسیم می شوند. گزاره های ساده ، تنها یک خبر را اعلام می کنند . مانند گزاره های پیشین.گزاره ای که درباره ی بیش از یک خبر اعلام عقیده کند ، گزاره ای مرکب خواهد بود. یک گزاره مرکب ، ترکیبی از چند گزاره ی ساده خواهد بود.
نمونه وار گزاره ی « امروز دوشنبه و 2 عددی فرد است » ، گزاره ای مرکب است.
برای یک گزاره ساده دو حالت ارزشی « درست » و « نادرست » امکان پذیر است. به این حالت ها ، حالت های منطقی یا امکان های منطقی گویند. گزاره های مرکب بر حسب اینکه از چند گزاره ی ساده تشکیل شده باشند حالت های منطقی متفاوتی دارند. مثلا ً یک گزاره مرکب که از دو گزاره ی ساده تشکیل شده باشد ، دارای 4 حالت منطقی خواهد بود. در آینده در موردحالت های منطقی بیشتر صحبت خواهیم کرد.
۱
صفحه های بعدی : ۲
![]() |
![]() |
![]() |
|
خانواده توابع متساویاْ پیوسته ( Equicontinuous family of function ) :
خانواده ی F از توابع تعریف شده بر مجموعه ی E را متساویاْ پیوسته گوییم هرگاه :